۱۳۸۶ بهمن ۲۴, چهارشنبه

انسانم آرزوست

چقدر وقتی آدم می فهمه که یه نفر داره یک کاری رو از روی عقده های روانیش می کنه ، و تصمیم می گیره که وارد بازی اون نشه ، حس خوبی بهش دست میده! چقدر هم که عقده های این مردم به علت فشار زندگی زیاد و رنگارنگ شده!

۱ نظر:

ناشناس گفت...

درود.
دو ماه است که چیزی ننوشته اید. چرا؟ نوشتارتان خواندنی است و این رابه هر کسی نمی گویم. برداشت با خودتان اما در قبال خانواده بزرگ وبلاگ پارسی متعهد هستید. ایام به کام.